Τετάρτη, 2 Φεβρουαρίου 2011
Πυκνώνουν οι επιθέσεις των... σαμαροπρακτόρων κατά των «ανεξέλεγκτων» (ήτοι, μη προσκυνημένων) στελεχών της ΝΝΔ. Η μεγάλη κόντρα «καραμανλικών»-«σαμαρικών» όχι μόνο δεν βαίνει προς εκτόνωση, αλλά και ως φαίνεται θα... χυθεί πολύ αίμα! Αντώναρος και Σπηλιωτόπουλος είναι οι πρώτοι διακριτοί στόχοι που -μέρα παρά μέρα- έχουν την... τιμητική τους στο καθοδηγητικό όργανο του σαμαρισμού, το αντινιούζ. Ο τίτλος της παρούσας αναδημοσίευσης δεν είναι φανταστικός. Να είστε βέβαιοι, ότι τίποτε δεν γράφεται στο συγκεκριμένο μπλογκ, εάν δεν απηχεί απόλυτα τις απόψεις και τις προθέσεις του Σαμαρά και των Φίλων του... Διαβάστε τώρα περί του... «σκορπιού» Άρη...
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Άρης για άλλη μία φορά «πήρε τ’ όπλο του». Οι καλοπροαίρετοι λένε: «Μα τι θέλει πια αυτό το παιδί; Τα έβαλε με τον Σαμαρά, έκανε το στρατηγό της Ντόρας, ο Αντώνης τον συγχώρεσε και του έδωσε έναν προνομιακό τομέα, την Παιδεία που τη γνωρίζει καλά και προσφέρεται και για αντιπολίτευση».
Γιατί δημιουργεί προβλήματα; Η απάντηση βρίσκεται σε μία παλιά ιστορία. Την ιστορία του βατράχου και του σκορπιού. Όταν το δεύτερος ζητάει από τον πρώτο να τον περάσει από ένα ποτάμι για να μην πνιγεί. Και αφού ο βάτραχος τον σώζει, ο σκορπιός γυρνάει, τον τσιμπάει και με το δηλητήριό του τον σκοτώνει! Στον επιθανάτια ρόγχο του ο βάτραχος τον ρωτάει με απορία «φίλε γιατί το έκανες; Εγώ μόλις σου έσωσα τη ζωή» και ο σκορπιός του απαντάει: «Δεν μπορώ να συγκρατηθώ, είναι στη φύση μου!»
Για όσα από τα κοριτσάκια εξακολουθούν να μπαίνουν στην εγκαταλελειμμένη σελίδα του Άρη στο facebook, η παραπάνω ιστορία δεν είναι μεταφορική, αλλά απόλυτα ρεαλιστική. Γιατί ο ήρωας της πολιτικής τους εφηβείας είναι όντως σκορπιός! Ίσως μάλιστα, στο μεταμοντέρνο μεταπολιτικό κόσμο που φαντασιώνεται μεταξύ των first class πτήσεων στο Λονδίνο, το Ντουμπάι και το Παρίσι ή στο σπα του Χίλτον όπου διαλογίζεται τα ζώδια να είναι κυρίαρχο χαρακτηριστικό του δικού του μπλαζέ trendy fusion «Μεσαίου Χώρου».
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την πλήρη σύγχυση στην οποία βρίσκεται, παρά μόνο στην απώλεια της πολιτικής του πυξίδας. Το αλάνθαστο – κατά τους λίγους πλέον φίλους του – πολιτικό του ένστικτο, είτε έχει μεθύσει από τις αναθυμιάσεις των φυσαλίδων από τη σαμπάνια Krug που ρέει άφθονη στις χλιδάτες βραδινές του εξόδους, είτε έχει ζαλιστεί από τους ατμούς των χαμάμ στα οποία χαλαρώνει το καλοδιατηρημένο κορμί του.
Όμως, τέσσερεις διαφοροποιήσεις από την κεντρική πολιτική γραμμή της Νέας Δημοκρατίας μέσα σε 15 μέρες δεν μπορεί να είναι ούτε τυχαίες ούτε προϊόν παραζάλης όσο χαρούμενος κι αν είναι για την επιστροφή του στα κεντρικά της Νέας Δημοκρατίας.
Μάλλον είναι μέρος ενός σχεδίου, κακοεκτελεσμένου μεν, σχεδίου δε. Ο Άρης μας είναι φτιαγμένος μόνο για μεγάλα πράγματα. Πιστεύει μάλιστα ότι θα είναι ο συνεχιστής της Καραμανλικής παράδοσης στο κόμμα (χωρίς όμως να έχει ρωτήσει την «Τρόικα» Αχιλλέα, Μισέλ και Πέτρο Μολυβιάτη) . Έτσι, με την κάλυψη του Θόδωρου και το συγχωροχάρτι στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου, πουλάει εξυπηρέτηση στον Κώστα που ακόμη κάνει τα γλυκά μάτια στους πάλαι ποτέ αγαπημένους εκπροσώπους του. Την ίδια στιγμή, το παραπαίον αλλά υπαρκτό σύστημα του Θόδωρου θα τον καλύπτει στις επιθέσεις που δέχεται από τα σπάταλα πεπραγμένα του ως στέλεχος της Νέας Διακυβέρνησης.
Με τη διαφοροποίηση για τον Σημίτη, κλείνει το μάτι στο mediaκό σύστημα ΠΑΣΟΚ που τον προβάλλει στα media της διαπλοκής (λέγε με Πρετεντέρη). Και με την αντίδραση στην πρόταση Σαμαρά στο πόθεν έσχες των Υπουργών καλύπτει τον εαυτό του. Τέλος, η εμμονή του μετά από 15 χρόνια στον Μεσαίο Χώρο και η φιλία του με τον Γιάννη Λούλη, μάλλον αποδεικνύουν ότι δεν έχει τίποτα καινούριο να πει, γι΄αυτό και ως λάτρης της εικόνας, επιδίδεται σε λίφτινγκ για να ανορθώσει κυριολεκτικά το προφίλ του.
Αυτός όμως είναι ο Άρης. Αυτή είναι η φύση του. Και το θέμα είναι τι πρέπει να κάνει ο Σαμαράς; Γιατί οι συνάδελφοί του στο κόμμα και στην κοινοβουλευτική ομάδα έχουν προ πολλού χάσει την υπομονή τους. Και πρέπει να το κάνει τώρα. Γιατί κατά την προεκλογική περίοδο θα είναι πιο επικίνδυνο για όλους και θα διακινδυνεύσει τη συλλογική και συντεταγμένη πορεία του κόμματος προς τις κάλπες και ενδεχομένως τη νίκη.
Αλέξανδρος Κουμπεριώτης (στο -πού αλλού;- Αντινιούζ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου